AFGEWEZEN! - Randa Peters

Iedere schrijver kent het: die ene mail, dat telefoontje, die meeting waar je vol goede moed in ging — en vol zelftwijfel weer uit kwam. In ‘Afgewezen’ blikken Nederlandse scenaristen terug op hun pijnlijkste afwijzing. Deze week: Randa Peters.

1. Wat was je grootste afwijzing ooit?

Ik weet niet of ik een concrete grote afwijzing heb, of ik zal hem verdrongen hebben, dat is ook zeer plausibel. Maar ik denk ook niet dat de GROTE AFWIJZING het ergst is, die maakt vaak wel strijdlustig is mijn ervaring.

De ergste afwijzingen komen sluimerend en door een samenloop van omstandigheden en liggen uiteindelijk bij jezelf. De projecten waar je met zo veel passie en enthousiasme aan begon, met een heel helder beeld wat het moet zijn en waar je jaren mee bezig bent. Die projecten die in al die feedbacksessies, gesprekken met de producent, het fonds, de streamer en je eigen “briljante ingevingen” langzaam steeds verder van je afdrijven tot je er op een dag naar kijkt en denkt: Wat is dit in godsnaam?! En alle passie die je ooit had voor het project zonder dat je erg in had langzaam uit je is gesijpeld. Tot je denkt: laat ook maar. Dat is de ergste afwijzing, die van jezelf voor een project.

2. Waar ging het project over en waarom betekende het zoveel voor je?

Ik heb meerdere projecten die zo de dood hebben gevonden (r.i.p) Onder andere een speelfilm met als werktitel Alles is Kut, “een komische ensemble film vol liefde, maar zonder romantiek”. Een dramady over vijf mensen die falen in de romantische liefde. Een scheiding, een verliefdheid op helemaal de verkeerde, de eerste liefde, de crisis rondom een kinderwens, dat soort dingen. (Uiteindelijk vinden ze natuurlijk allemaal wel liefde in iets anders; zichzelf, vriendschap, familie) Het was een film die ik zelf heel graag had willen zien. Ik hou heel veel van romantische comedy’s, maar ging me op een gegeven moment ook ergeren aan het bizarre ideaal van de liefde dat ze verkopen. Terwijl ik om me heen veel vaker mensen zie worstelen met de liefde dan dat alles alsmaar lang en gelukkig is. Eigenlijk gewoon echt een leuk filmidee.

3. Hoe verwerkte je het? (Alcohol, wraakfantasieën, een andere serie bingewatchen?)

IK HEB HET NIET VERWERKT

4. Met de kennis van nu: hadden ze een punt, of zijn het nog steeds walgelijke idioten?

Sowieso is iedereen die niet ziet dat ik iets briljants heb geschreven een walgelijke idioot. En vooruit, soms, met de kennis van nu, snap ik bij bepaalde dingen heus wel dat het uiteindelijk het levenslicht niet heeft gevonden. Ik wilde in het begin van mijn carrière ook gewoon steeds heel graag iets maken wat expliciet geen plot had en gewoon leuke personages die veel met elkaar praten. Inmiddels snap ik wel dat dat niet per se lekker verkoopt. (Echt jammer wel)

5. Wat is de ene zin feedback die je nooit bent vergeten (en waarom)?

Helaas niet één zin, maar een stapeling aan opmerkingen van mannen, die ook al zijn ze allemaal lief en leuk en zeggen ze allemaal dat ze feminist zijn en vrouwen respecteren, in het vertellen van verhalen hun eigen male gaze niet kunnen ontstijgen.

Een groep witte oudere mannen die vonden dat het vrouwelijke personage wel echt wat liever moest zijn. Ze was zo ongezellig.

Dat het helaas niet werkte om de twee vrouwelijke personages in de serie allebei handelend te laten zijn (?)

Dat het ongeloofwaardig was dat een alleenstaande moeder zou willen werken, laat staan daten.

“Maar werkt het niet beter als zij dan hier zwanger blijkt te zijn?”

“Maar werkt het niet beter als zij dan hier verkracht/vermoord wordt?”

6. En... hoe ging het daarna verder met jou en dit project?

Met mij gaat het goed, dank je. Met het kerkhof vol met gestorven projecten ook, druk druk druk. En soms trek ik weer zo’n gestorven project van die begraafplaats en probeer het toch weer nieuw leven in te blazen.

Randa Peters (1992) is schrijver voor film, TV en theater. Ze werkte aan series als Mees Kees, Sihame, Mocro Maffia – Taxi en Yous en Yay in het Wild. In theater schreef ze meerdere voorstellingen voor o.a. Huis Oostpool en Frascati.

Momenteel werkt ze aan een telefilm met Roxanne Stam en Studio Ruba.

Foto door StudioFFF