def#7 Een nieuw productiehuis
De grote droogte is voorbij, Fadua el Akchaoui en Michael Middelkoop starten Juicy Films, nog geen nieuws over de Telefilm
🐣 Alithós anesti! — We are so back.
Het is paasweekend, de Heer is werkelijk opgestaan en aan Simon verschenen. Misschien ligt het gewoon aan het betere weer, maar de afgelopen dagen leek ik hier en daar een glimpje hoop aan de horizon te ontwaren. Een terugkerende streamer, een toekenning waar lang op gewacht is, een telefoontje uit de Verenigde Staten — volkomen anekdotisch en particulier natuurlijk, maar voor mij persoonlijk meer dan genoeg reden om de Grote Droogte van 2024–2025 officieel voorbij te verklaren en de weg naar boven weer in te zetten.
Het is de mantra die je de afgelopen maanden overal hoorde: alles ligt op z’n gat, en in heel Europa hebben ze hetzelfde probleem. En toch — vrij naar The Sopranos:
“Since time immemorial, two businesses have historically been recession-proof: certain aspects of show business… and our thing.”
Met andere woorden: ze kunnen nog zo veel importtarieven over onze schutting gooien, mensen zullen altijd series en films blijven kijken, mits we niet allemaal door AI op straat worden gezet.
Daar komt bij dat het Amerikaanse ontij ook wel eens in ons voordeel zou kunnen keren. Afgelopen week had ik — na weken wachten — een gedroomde Zoom-meeting met Los Angeles. De producent in kwestie was niet alleen op zoek naar Europees talent, maar gaf voor het eerst openlijk toe dat Europa, voor haar én het talent dat ze zou meenemen, er steeds aantrekkelijker en vooral minder fascistisch uitziet.
(En laten we wel wezen: andersom is een groot deel van Hollywoods succes in de jaren dertig, veertig en vijftig ondenkbaar zonder uit Europa gevlucht talent als Billy Wilder, Fritz Lang, Ernst Lubitsch, F.W. Murnau, Robert Siodmak etc.)
🎬 SCOOP! Fadua El Akchaoui & Michael Middelkoop beginnen productiebedrijf
Fadua en Michael slaan de handen inéén onder de naam Juicy Films en gaan zich richten op de ontwikkeling van zowel film als dramaseries.
El Akchaoui (Zina, Meskina, Romaissa) en Middelkoop (Dit is geen kerstfilm, Straatcoaches vs. Aliens) staan beiden bekend als groot talent binnen een generatie nieuwe makers die een moeilijk te bereiken doelgroep steeds weet te vinden.
Ik sprak Fadua hierover, de picture lock van Sihame seizoen 2 en nog veel meer hieronder:
🧠 Neurodiverse trend uit Parijs
Volgens het nieuwste Trend Focus Unscripted-rapport van Studio TF1 is er meer internationale aandacht in non-fictie en factual formats voor makers en hoofdpersonen met een beperking of neurodivergente achtergrond.
In Frankrijk maakt een redactie van mensen met autisme de talkshow The A Talks. In Canada recenseren autistische fijnproevers restaurants in Les Critiques Atypiques. En Love on the Spectrum US blijft wereldwijd een succesformule.
Hoewel drama daarop een beetje achterblijft, en een zekere stereotypering nog steeds op de loer ligt, noemt het rapport de Nederlandse serie Bennie (Videoland, 2025) als een voorbeeld van hoe het wél moet.
Bennie is een coming-of-age dramaserie over een jongen met het syndroom van Down die op eigen benen wil staan. De serie werd bedacht door Barry Atsma als eerbetoon aan diens overleden broer Rimmert, die net als Bennie het syndroom van Down had, en is op Videoland te zien sinds 21 maart — niet toevallig Wereld Downsyndroomdag.
De serie is overwegend goed ontvangen. De VARA-gids gaf het vier sterren en noemde het:
"Een bij vlagen ontroerende maar vooral grappige dwarsdoorsnede van een gezin."
📺 Geen nieuws van de Telefilm
Een vriendelijk verzoek: is het echt te veel gevraagd dat een Cobo-fonds de makers die een plan hebben ingediend voor de Telefilm een béétje op de hoogte houdt, wanneer de uitkomst van hun vergadering iets langer op zich laat wachten?
De afgelopen weken had iedereen maandag 14 april in de agenda gezet voor een mogelijke uitslag van de Telefilm, waarna er plots dinsdag 15 april op de Cobo-website stond als vergaderdatum. Sindsdien is het stil gebleven en heeft er nog niemand iets gehoord.
Nou kan het natuurlijk gebeuren dat het soms langer duurt — mogelijk een rechtenkwestie of een eerder ingediend plan waardoor er wat dingen extra uitgezocht moeten worden. Toch is het in deze barre tijden wel erg verleidelijk om hier een treiterige trend in te zien: commissies of fondsen die zichzelf en hun Grote Beslissing zien als de kern van het proces, en nog wel eens vergeten dat er aan de andere kant een grote groep makers in spanning zit te wachten — voor wie de uitkomst van groot belang is voor hypotheek of zomervakantie.
Ook omdat één berichtje op de website van het Cobo al meer dan voldoende zou zijn: “Het duurt wat langer, nog even geduld graag.” Zo simpel kan het zijn.
Doortje Smithuijsen schreef een boeiend essay over de Apple TV+-serie The Studio, over hoe de écht creatieve baan op den duur gaat verdwijnen — en we met AI hijgend in de nek allemaal semi-creatieve middlemen worden: doorgeefluiken tussen bedrijven en merken, makers die binnen traditionele media nauwelijks nog het hoofd boven water kunnen houden.
Nou denk ik zelf dat zo’n vaart nog niet zal lopen, zeker niet nu ik hierboven net heb aangekondigd dat het allemaal weer goed gaat komen, al ontgaat me de ironie ook niet dat dit staat opgeschreven in een zes weken oude Substack-nieuwsbrief over scenarioschrijven.
Tot slot:
Geniet nog even mee op de Instagram van production designer en studio-kanon Florian Legters, waar hij uit de doeken doet hoe hij de hele Apple Store op het Leidseplein nabouwde in een vliegtuigloods voor de film iHostage.
Een set die in meerdere recensies specifiek wordt genoemd als een technische prestatie van formaat.Afgelopen week was er weer een Afgewezen!, waarin makers terugkijken op hun ergste afwijzing tot nu toe. Deze keer was het Randa Peters. We zoeken nog makers voor volgende week!
Afgelopen dinsdag was er een pitchforum, dit keer de korte film 1 april van Ayisha Siddiqi. Steun haar bij het maken van deze film!
Een Paas-gedachte om mee af te sluiten: Regisseur Jos Stelling vertelde me ooit op het NFF dat er maar twee dingen zijn die een filmmaker echt moet zijn: “Altijd in het zwart. En Rooms-Katholiek.”
Hier ben ik het gewoon mee eens.
Fijne resterende paasdagen, en tot volgende week,
Willem
De weg naar boven staat weer open, en AI staat ons makers aan het einde op te wachten. Of onze diesels nog genoeg kilometers kunnen maken om die bestemming te bereiken, is nog de vraag.
Waarom denk ik dat? Sam Altman — de alleenheerser bij OpenAI — gaf onlangs toe dat AGI nog ver weg is. Voor wie niet weet wat AGI betekent: dat staat voor Artificial General Intelligence. Denk aan Her en Ex Machina.
Kijk, de AI’s van nu zijn te vergelijken met basisschoolkinderen: sommigen zijn erg pienter, maar zonder volwassenen die ze vertellen hoe en wanneer dingen gedaan moeten worden, rennen er binnen no time een stel hongerige, stinkende kinderen door de straten.
Nee, correctie. De kinderen zouden langzaam wegkwijnen op een stoeltje, starend in het niets en wachtend op instructie.
Het eenvoudige antwoord is dat een AGI zelf kan leren, zelf kan initiëren en begrijpen. Zonder hulp. Daar zijn we nog niet.
Hoe bereiken we AGI? Met veel rekenkracht, en heel veel voer: kennis, plaatjes, video’s, tekst en context. Maar volgens Sam Altman is het eten op — de voorraadkast is geplunderd. Er is een gebrek aan kwalitatieve trainingsdata.
We moeten dus nog flink wat mooie dingen maken voordat een AI uit eigen initiatief een nieuwsbrief over scenarioschrijven op Substack kan starten. En tegen die tijd hoop ik op ChatGPT's 'keep' lijst te staan.